همه در بند هوایند و هوا بنده ی ماست       که برون رفته از آن دور زمانیم همه 
روح  مطلق شده و تابش جانیم همه           که ثمربخش‌تر از بخت جوانیم همه

 با رهایی از باورهای محدودکننده با یاری انرژی لطیف عشق و ایثار و آگاهی، همچون خورشید مهربانی گرما بخش موجودات عالم باشیم و مسبب رشد دیگران، به فراتر از خود سفر کنیم. در این هنگام زمین و زمان به یاریمان برمی‌خیزند تا بهشت درونمان را احیا کنیم و عشق خدایی را احساس و عطر آزادگی را ادراک. در آن زمان معجزه‌ای اتفاق می‌افتد: دستانت التیام‌بخش و شفادهنده و قدم هایت پربرکت و دلت پر از شادی ناب خواهد شد. به سرچشمه‌ی آگاهی، فراوانی و بی‌کرانگی راه خواهی یافت و مبدل به انسانی پاک و ناب خواهی شد. آن زمان دنیا را از چشم دوستی نگاه خواهی کرد؛ همه جا بهشت است و شور و شوق و ایثار. رنج‌ها رنگ می‌بازند، روح جلا می‌یابد و وجود، ثمربخش می‌شود. بیایید بکوشیم فارغ از غوغای زندگی به خدای درون و حقیقت لایزال وجودمان وصل باشیم.